بررسی رابطه بین نگرش مذهبی و خودکارآمدی با سازگاری تحصیلی دانشجویان

سازگاری تحصیلی از مباحث بنیادی و بسیار گسترده در روان‌شناسی محسوب می‌شود. به همین جهت شناسایی عوامل مرتبط با آن، ضمن افزایش دانش، می‌تواند کاربردهای زیادی در کاهش مشکلات فردی و بین‌فردی داشته باشد. در همین راستا، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه نگرش مذهبی و خودکارآمدی با سازگاری تحصیلی دانشجویان می‌باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایذه بود که در سال تحصیلی 95-1394 مشغول به تحصیل بودند. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. به منظور انجام پژوهش، نمونه‌ای به حجم 274 نفر (130 پسر و 144 دختر) با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شد. ابزار مورد استفاده دراین پژوهش پرسشنامه نگرش مذهبی (گلریز و براهنی، 1353)، پرسشنامه خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1982) و پرسشنامه سازگاری تحصیلی (بیکر و سریاک، 1984) بود. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد که بین نگرش مذهبی و خودکارآمدی و سازگاری تحصیلی رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که خودکارآمدی و نگرش مذهبی نقش معناداری در پیش‌بینی سازگاری تحصیلی داشتند.